-
1 dziedziczyć
(-ę, -ysz); perf; o-; vt* * *ipf.1. biol. inherit.2. zwł. prawn. (= obejmować) inherit; dziedziczyć po ojcu inherit from one's father; dziedziczyć majątek inherit property; dziedziczyć tron succeed to the throne.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > dziedziczyć
-
2 dziedziczyć
-
3 dziedzicz|yć
impf vt 1. (otrzymać w spadku) to inherit [majątek, ziemię]- dzieci dziedziczą po rodzicach children come into their inheritance from their parents ⇒ odziedziczyć2. [władca] to succeed (po kimś sb)- dziedziczyć tron po ojcu/stryju to succeed one’s father/uncle to the throne ⇒ odziedziczyć3. (przejmować po rodzicach) to inherit [cechy, choroby]- dziedziczy skłonność do tycia po obojgu rodzicach he inherited a tendency to gain weight from both his parents ⇒ odziedziczyć4. przen. (przejąć) to inherit- dziedziczyć doświadczenia to inherit experience- papieże dziedziczą ten obowiązek po cesarzach rzymskich popes have inherited that duty from the Roman emperors ⇒ odziedziczyćThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > dziedzicz|yć
См. также в других словарях:
dziedziczyć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIa, dziedziczyćczę, dziedziczyćczy, dziedziczyćony {{/stl 8}}– odziedziczyć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIa {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} otrzymywać w spadku dobra materialne… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
dziedziczyć — ndk VIb, dziedziczyćczę, dziedziczyćczysz, dziedziczyćdzicz, dziedziczyćczył, dziedziczyćony 1. «przejmować po rodzicach albo przodkach cechy fizyczne albo psychiczne» 2. «otrzymywać coś w spadku, mieć spadek albo mieć prawo do spadku po kimś»… … Słownik języka polskiego
